dramatúrxico lle infectara o sangue xa para toda a vida. Posteriormente traballou como administrativo dunha tenda de recambios de coches, e con 21 anos tivo que facer o servicio militar en Ceuta no exército español. Profesionalmente comezou no mundo teatral da man do grupo Antroido, no cal representou como actor as súas primeiras obras. Con Antroido acudiu ás Mostras de Teatro Abrente de Ribadavia (1973-1980), mostras nas que se deu a coñecer como dramaturgo e escénografo (co pseudónimo de Julia Brens). Vidal Bolaño foi un dos maiores artífices da profesionalización do teatro galego. Debido ao despedimento en 1977 do banco no que traballaba, este dramaturgo viuse na obrigación de converter o Grupo Antroido na primeira compañía teatral galega. Tamén foi un dos primeiros directores que participaron do teatro institucional, poñendo en escena (en colaboración co Centro Dramático Galego) en 1984 a súa obra Agasallo de sombras. Cultivou, ademais da dramaturxia, as artes audiovisuales, facendo guións para a Televisión de Galicia e para Televisión Española. Traballos como Malos Tratos, Novo de Parmiude ou Morosos Varios son do seu autoría. Levou á pantalla relatos de grandes escritores galegos do século XX, como Ánxel Fole (Cara de Lúa) e Eduardo Blanco Amor (Ou Noxo) e ata participou como actor en varias series televisivas de prestixio, como Mareas vivas.
No ano 2001, representou Rosalía, Centro Dramático Galego que Ramón Otero Pedrayo escribiu en 1958. As súas últimas actuacións foron no grupo "Teatro do aquí", a súa compañía dos últimos anos. Vidal Bolaño faleceu no ano 2002, no seu Compostela natal vítima dun cancro de pulmón.
